30 kwietnia na całym świecie obchodzony jest Dzień Sprzeciwu Wobec Bicia Dzieci, zapoczątkowany przez amerykańską organizację EPOCH w 2006 roku. Ma uświadomić wszystkim dorosłym, jak szkodliwe i destrukcyjne jest stosowanie kar cielesnych, przekonać do rezygnacji z przemocy i kar fizycznych. To czas, aby podkreślić, że wychowanie i dyscyplina mogą być skuteczne bez stosowania przemocy fizycznej.
W Polsce zakaz bicia dzieci regulowany jest Ustawą o przeciwdziałaniu przemocy domowej i Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym. Od 2010 r. zapisany jest w nich wprost zakaz stosowania jakichkolwiek kar cielesnych wobec dzieci przez osoby wykonujące władzę rodzicielską oraz sprawujące opiekę lub pieczę nad małoletnim.
Dlaczego rodzice stosują kary cielesne wobec dzieci?
Kara cielesna, czyli użycie siły fizycznej względem innej osoby powodującej u niej ból, strach, cierpienie, może być stosowana z różnych powodów. Czasem wynika to z tradycji, w której karanie fizyczne było powszechne i uważane za normalne. Niektórzy rodzice mogą również uważać, że klapsy są szybką i skuteczną metodą wychowawczą, szczególnie w sytuacjach, gdy są zdenerwowani lub nie wiedzą, jak inaczej poradzić sobie z zachowaniem dziecka. Brak świadomości alternatywnych, pozytywnych metod wychowawczych oraz brak edukacji na temat szkodliwych skutków kar cielesnych także może przyczyniać się do stosowania klapsów przez rodziców.
Przemoc szkodzi
Bicie negatywnie wpływa na dziecko. Może prowadzić do problemów emocjonalnych, takich jak lęk, depresja czy agresja. Dzieci, które doświadczyły przemocy fizycznej, często mają trudności w budowaniu zaufania i zdrowych relacji z innymi ludźmi. Dodatkowo, może to prowadzić do obniżenia poczucia własnej wartości oraz wpływać na rozwój emocjonalny i społeczny dziecka.
Istnieją bardziej efektywne i pozytywne metody dyscyplinowania dzieci, które nie wymagają stosowania przemocy fizycznej.
Rodzaje metod wychowawczych
Komunikacja: Ważne jest, aby rozmawiać z dzieckiem, wyjaśniać mu, dlaczego pewne zachowania są niewłaściwe i jak można się zachować w sposób akceptowalny.
Konsekwencje: Wprowadzaj konsekwencje za złe zachowanie, na przykład odejmowanie przywilejów lub czasu na zabawę, zamiast sięgać po karę cielesną.
Pozytywne wzmocnienie: Nagradzaj pozytywne zachowania i postępy dziecka, co motywuje je do kontynuowania pożądanych zachowań.
Empatia: Staraj się zrozumieć perspektywę i uczucia dziecka oraz angażuj się w budowanie silnej, wspierającej relacji.
Edukacja: Podejmij wysiłek, aby uczyć się o skutecznych metodach wychowawczych poprzez czytanie książek, uczestnictwo w szkoleniach lub rozmowy z profesjonalistami.
Ważne jest również poszukiwanie wsparcia, jeśli odczuwasz trudności w radzeniu sobie ze stresem lub emocjami w stosunku do dziecka. Możesz skorzystać z pomocy psychologa, terapeuty lub grup wsparcia dla rodziców.
Każdy z nas powinien reagować w sytuacjach, gdy jesteśmy świadkami przemocy wobec dzieci. Nie reagując – przyzwalamy!
Opracowała Iwona Kamola
pracownik socjalny Zespołu ds. Poradnictwa Specjalistycznego
